Het zou al veel helpen als je eens accepteerden dat je leven
1. van zichzelf zinloos is, voor iedereen. Je mag er betekenis aan geven en dat is een dankbare taak. Want het bijproduct van die betekenisgeving is geluk
2. je geen enkele uitkomst garandeert, op het einde na. Dus je kunt nu al beginnen met loslaten
3. niet om jouzelf draait. Maar om je naasten. Als iedereen zo denkt, wordt het in elk geval een stuk gezelliger
4. voor iedereen hard is. Tenminste, als je een waardevol leven wilt leiden. Pijn hoort erbij
5. van je vraagt – als je een man bent – dat je met je gedachten, gevoel en lichaam vooral autonomie zoekt. En als je een vrouw bent: verbinding. Dat mag, dat is normaal. Maar we hebben allemaal autonomie en verbinding nodig, in een goede balans die elke keer anders is.
Geef een reactie