Jens (1969) is al een half leven gegrepen door het fenomeen mannelijkheid en wat dat met zich mee brengt voor de samenleving. En dat komt niet uit het niets. We praten over zijn relatie met zijn vader, die geen ruimte voor voor emoties liet, over ‘sterke mannen’ – en of je dat moet willen zijn – en over hoe hij elke keer weer in zijn lichaam moet komen. Hij heeft een lat-relatie met een vrouw – met een volwassen zoon – met wie hij weer oudert over twee kinderen die hij kreeg met een lesbisch stel. En hij legt uit hoe mannelijkheid in de krakersscene werkt. Kortom: andere perspectieven.
Aan het eind leest Jens, zoals elke man, een brief aan zijn vader voor.
Man O Man 
Geef een reactie