Mooie man: Bruce

Het intro voor The River. Bruce Springsteen.  Live, 1985, in het LA Coliseum in Los Angeles. Over z’n vader, lang haar, z’n meisje, een onbegrijpelijke oorlog en verlossing. Ik kan het niet luisteren zonder een traantje.  Wat kan die man vertellen. Luister maar.

Hier de door een fan uitgeschreven tekst van de proloog 

En hier op Spotify

Dolende ziel

Ik heb altijd het idee dat Bruce  voor iedere dolende ziel wel een tekst paraat heeft, met een nadrukkelijke voorkeur voor de working class. Eigenlijk bedient hij hetzelfde paneel als Bob Dylan. Tip: luister het album Nebraska. Nam-ie helemaal in zijn eentje op. De eenzaamheid grijpt je bij de strot, op een troostrijke manier. Hij is ook maar alleen.

• Over stuurloosheid
  Poor man wanna be rich, rich man wanna be king, and a king ain’t satisfied until he rules everything (Badlands)
• Over moedig zijn
  You can’t shut off the risk and the pain without losing the love that remains. (Human touch)
• Over verdriet
  An unfulfilled life makes a hard man  (I wanna marry you)
• Over weerbaarheid
  At the end of every hard-earned day people find some reason to believe (Reason to believe)

Zelfmedicatie

Over Bruce gesproken: in zijn autobiografie bekent hij dat hij zijn uren durende optredens nodig heeft als ‘zelfmedicatie’. Ná zijn zestigste werden de buien die hij altijd al had, alleen maar heftiger. Een van de oorzaken lijkt de band met Springsteen senior te zijn geweest. Een agressieve en liefdeloze band, die pas een beetje geheeld werd toen Bruce op z’n veertigste voor het eerst vader werd. Als je een keer naar een show van hem gaat – een bijna religieuze ervaring – ervaar je hoe gesublimeerde energie er in de praktijk uitziet. Die zit natuurlijk in zijn eigen songs, waarmee hij gerust vier uur vult, maar alles komt er pas echt uit als Bruce – vaak medleygewijs – gaat rocken op nummers, ook die van anderen. Groter mannenplezier zag ik zelden.

Weet je ook mooie mannen met mooie mannennummers?