Hoewel doorgaans extravert en opgewekt, ben ik niet zo’n feestganger. Tenminste: van kringetjes (met mokkataart, slappe koffie en een hardhorende oom) krijg ik jeuk, dansen durf ik alleen met 2 draaitafels tussen mij en de ander, en op een vreemde afstappen durf ik zelden.
Dat is niet per se een mannending, maar weinig van mijn soortgenoten neigen vrijwillig tot intiem sociaal verkeer. Niet zoals de meeste vrouwen, die kunnen ‘delen’ tot en met. En niet alleen roddels en shoptips, maar bijvoorbeeld ook hun zwaktes en onzekerheden. Sterker nog: je kwetsbaarheid tonen is voor veel vrouwen juist een kracht. Want daarmee stel je je niet boven de ander, en leg je dus makkelijker een relatie. Denk ik.
En ik denk: kon ik dat maar. Met mijn vrienden, met mijn broers, hell, met collega’s zelfs mijn twijfels en mijn onzekerheden bespreken. Of nog verder: het man-zijn, of zo je wil, het mens-zijn in al in zijn facetten op tafel gooien. Ik durf het niet. Zo meteen ga ik janken.
Gelukkig zijn er mannen die het me voor doen. Laat het maar aan Noord-Amerikanen in al hun extremiteiten over om ook dit varkentje te wassen. Het laatste goede bericht komt namelijk uit Toronto, tevens de zetel van de vermeende vrouwenhatende conservatieve halfgod Jordan ‘regels van het leven’ Peterson.
Mannen komen daar eens per maand bij elkaar om, simpelweg, een stukje dieper over het leven te praten dan ze met hun vrienden kunnen. Het belangrijkste: de woede kan er even uit. “Anger is like an iceberg,” Alex Cameron, the therapist leading the session, told us.
“Anger is what you see, but it comes from everything else below the surface – shame, fear, guilt.
For most men, it feels safer to get angry than express sadness or vulnerability.”
Lees meer over dit Goede mannen-project
Ik ben er niet uit of zoiets hier ook kan werken, maar laten we het proberen. Toen ik een tijdje terug, tussen het brallen door, de vraag ‘wie wil er wat vertellen over z’n vader?’ op tafel gooide, gebeurde er meteen iets. Even stilte, maar toen barstte vriend F. los. En niet eens omdat hij boos was, maar omdat het er wel uit moest. Zijn vader, hun verhouding, de shit en de mooie momenten. Lachen en tranen. Of het voor F. iets oploste, weet ik niet, maar hij, ik en de andere vrienden bereikten meteen niveau waar we de 20 jaar ervoor niet konden komen.
Nathan Vos
Man O Man 
Geef een reactie