Het artikel bespreekt de thematiek van vader-zoonrelaties, zoals weergegeven in de film Drie Dagen Vis. Vader Gerrie en zoon Dick zoeken naar verbinding, waarbij emotionele veerkracht en herkenning centraal staan. Het voorbeeld van de film en andere fictie illustreert dat het verlangen naar goedkeuring van vaders door volwassen zonen blijft bestaan, en herkansen mogelijk is.
Deze column reflecteert op de onvoorspelbaarheid van woede en de uitdaging om persoonlijke grenzen te stellen. De schrijver koppelt het aan ervaringen uit zijn jeugd en het huidige leven, waarbij het moeilijk blijft om zowel ‘ja’ als ‘nee’ te zeggen. Woede wordt gezien als een kracht, maar zonder zelfreflectie kan het destructief zijn. Het belang van psychologische veiligheid op de werkvloer wordt benadrukt, evenals het verschil tussen functionele en destructieve uitingen van woede in creatieve omgevingen.
De serie Adolescence onderzoekt de uitdagingen waarmee ouders worden geconfronteerd tijdens de opvoeding van pubers in een digitale wereld. Moeders spelen een cruciale rol, maar voelen zich soms machteloos in het omgaan met de afstandelijke houding van kinderen en partner. Hechting blijft essentieel, zelfs in de puberteit, en ouders worden aangemoedigd om in contact te blijven en openhartig te communiceren.
In de nieuwe Netflix-serie "Adolescence" wordt een 13-jarige jongen beschuldigd van het doodsteken van een meisje. De serie behandelt grote thema’s zoals vaderschap, mannelijkheid en de invloed van de digitale wereld. Critici zijn het erover eens dat het ongemakkelijke waarheden blootlegt, zoals de afstand tussen vaders en zonen. Zo worstelt de vader Eddie met zijn zoon die verstrikt is in ongezonde mannelijke rolmodellen. De serie vraagt ons om aandacht te hebben voor onze jongens en hoe ze zich ontwikkelen zonder goede hechting. Het laat zien dat aanwezigheid en open communicatie cruciaal zijn om te voorkomen dat ze zoekende blijven.
Netflix’s Adolescence hits a nerve. Boys get lost in toxic feeds, while fathers sit one room over. They don’t need fixing. They need presence. Start small: ask, sit, show up.
Geen Pieter, maar Frans deze keer. Hij heeft een dochter van 16, maar sinds de scheiding van haar moeder, viereneenhalf jaar is het contact ingewikkeld. Immers, Frans had besloten te vertrokken en was ook ineens weg. Afscheid nemen zat er niet in, helaas, en zijn dochter zat ineens zonder vader.Pas na een half jaar was er weer... Lees verder →
Jan had een ander leven, met een andere vrouw en een ander kind. Toch kon en kan Arjan van zijn vader houden, zonder iets goed te praten.
Pieter was diep geraakt door de film Aftersun, over een vader die met zijn dochter op vakantie is, en waarin de onmacht van beiden zich met elkaar te verbinden hartverscheurend is. Met Nathan, die zich laat adviseren door zijn dochter (16),voegt hij er nog een paar wankelmoedig stemmende films aan toe.
Is het logisch dat een man nog liever een nacht wacht om naar de bricolage te rijden, om een waterpomptang te lenen, nodig omdat hij zijn lens in de gootsteen had laten vallen, in plaats het te lenen van de buren van hun Franse vakantiewoning?
Nathan's bril is onnodig weggewaaid op de Wibautstraat, en hij voelt zich erg dom, maar hij las ook een prachtig gedicht van Derek Walcott voor. Belangrijker echter, met Pieter probeert hij de vraag van jonge vader Thijs te beantwoorden, die zich afvraagt hoe men vandaag de dag een zoon opvoedt. Nog niet zo makkelijk zonder in clichés over masculiene en feminiene voorbeelden... Lees verder →
Man O Man 