Wat mannen denken en doen
In de Volkskrant las ik begin juli een intrigerend verhaal over waaróm lezen goed voor ons is. Wat ik er uit haalde is dat het lezen van (met name) romans nieuwe verbindingen in je hersens maakt, omdat je gaat verplaatsen in de strijd van een ander en daar zelf beelden en oplossingen bij gaat zoeken.... Lees verder →
Begin september 2017 verscheen van Nathan Vos het boek Man O Man. Onze beste documentairemaker, Frans Bromet en zijn dochter Silvia maakten de boektrailer. Delen hiervan kwamen later terug in de documentaire Man in de Knoop.
De dood van mijn broertje sloeg een gat in onze levens. Blijvend. Maar wist je dat er in Nederland alleen al gemiddeld 25 mannen per week aan suïcide sterven? Twee keer zoveel als vrouwen. En dat dat niet afneemt? In het Verenigd Koninkrijk: 84 mannen, drie keer zoveel als vrouwen. De Britten zijn wakker geworden,... Lees verder →
13 lessen die ik gaandeweg mijn relatie en mijn onderzoek leerde. Waarbij ik, uit ervaring, er van uit ga dat mannen en vrouwen toch een tikkie anders in elkaar zitten. Misschien heb je er wat aan, misschien weet je aan te vullen. Ik zie ze als een soort geloftes aan Martine de Vente. En ik... Lees verder →
Het boek Man O Man is ruim een jaar uit nu, en kruipt richting een vierde druk. Of je het nu een slecht of goed boek vindt: da's toch knap voor een werk dat je niet cadeau wil geven of krijgen. Zeker niet als man ('is er iets mis met me dan?'), maar ook... Lees verder →
Februari 2018 hield Nathan een praatje over het thema Mannen en Angst bij Creative Mornings Rotterdam. https://creativemornings.com/talks/nathan-vos
In aanloop naar de docu, 10 september: Nathan Vos: ‘Zelfhulp onder vrouwen is big business, maar mannen nemen hun levensgeluk vaak niet serieus’ Nathan Vos schreef een boek over zijn broer die een eind aan zijn leven maakte, en begrijpt hem nu beter. ‘Mannen klooien vaak maar wat aan.’ Op de dag dat Nathan... Lees verder →
“Nee, lekker bezig jongen.” Verbijsterd kijkt hij me aan. Verdrietig, vooral. Boos. Ik heb het weer gedaan. Onveiligheid gezaaid, door mijn boosheid – eigenlijk was het niet meer dan ergernis - te verpakken in sarcasme. We hadden nog zo afgesproken dat ik dat niet meer zou doen. Maar het zit zó diep. Heel lang dacht... Lees verder →
